Congres Kinder- en Jeugdpsychiatrie en -psychotherapie Emoties 20 en 21 september 2017

05/09/2017 - 14:27

Blijdschap, frustratie, trots, pijn, verdriet, … emoties maken deel uit van ons dagelijks leven. Al op jonge leeftijd leren kinderen hiermee omgaan. Ze doen dit in interactie met hun ouders en ruimere omgeving, soms onder complexe omstandigheden. Dat dit niet steeds eenvoudig is, blijkt uit het grote aantal kinderen en jongeren met emotionele problemen. Faalangst, depressie, rouw en agressie zijn slechts enkele voorbeelden van de problemen die zich doorheen de ontwikkeling kunnen stellen. De elfde editie van het Vlaams Congres Kinder- en JeugdPsychiatrie en –Psychotherapie heeft dan ook emoties als centraal thema. De hoofdsprekers gaan daarop in. Agneta Fischer (Universiteit van Amsterdam) zoekt uit of emoties zin hebben. Carolien Rieffe (Universiteit Leiden) ziet emotie als een communicatiemiddel, Wim Beyers (UGent) verkent de positieve emoties van de verliefdheid, Laurence Claes (KU Leuven) de negatieve emoties van zelfverwonding, Geertrui Serneels (VUB) de getraumatiseerde emoties van vluchtelingen. Yanda van Rood (Universiteit Leiden) gaat in op hoe emoties de weg van het lichaam zoeken; Sarah Bal en Inge Antrop (UGent) schetsen het bijspijkeren van sociaal-emotionele vaardigheden bij adolescenten. Tine Daeseleire (The Human Link) ten slotte vraagt bijzondere aandacht voor de emoties van hulpverleners. De oproep voor dit congres leverde een brede waaier aan bijdragen op, zowel in thema’s als presentatievormen. Spoiler alert: keuzestress!

Donderdag 21 september 2017 | 11:15 - 12:45

S16 Allerprilste emoties: wat als het buiten stormt?
voorzitter: Christine Franckx

S16.0 Inleiding
Christine Franckx, kinderpsychiater, dagelijks bestuurder vzw GiO, Antwerpen

De vroeg-kinderlijke gehechtheidrelatie is de basis voor een optimale psycho-emotionele ontwikkeling. “There is no such thing as a baby” merkte de eerste kinderpsychiater, de Britse Donald Winnicott ,op. Er is namelijk steeds een zorgfiguur nodig bij een baby en de relatie tussen beide is een vitale factor voor zijn fysieke en emotionele ontwikkeling. Doch de baby wordt ook geboren met een eigen, unieke capaciteit om de buitenwereld te engageren en is zo van bij het begin een emotioneel communicerend subject. Deze inleiding wil de voornaamste kenmerken van de vroegste emoties en de prille affectieve relaties toelichten, zoals de aanpassingsstrategieën van de baby in stressvolle of nieuwe situaties alsook de specifieke emotionele beschikbaarheid van de zorgfiguur (primaire maternele preoccupatie) in deze levensfase.

S16.1 Invloed van post-partum depressie op de emotionele ontwikkeling van de baby
Bie Peuskens, psychiater, psychotherapeutische praktijk Sibling, Vossem-Tervuren

In deze bijdrage wordt de nauwe band aangetoond tussen moeders depressieve stemming, haar handelend zorgen en afwezige emotionaliteit met de intense psychische reacties van de baby. Zo kan de baby in een micro-depressie de affectieve vervlakking bij moeder weerspiegelen, of in een verhoogde stresstoestand een frozen aspect aannemen. Het frequente voorkomen (10-20%), de hardnekkige ontkenning ervan omwille van het taboe van de roze wolk én de aangetoonde effecten ervan op de psycho-emotionele ontwikkeling van het kind maken het uiterst belangrijk van dit klinisch beeld onder de aandacht te brengen.

S16.2 The little House of Glass…a never ending story?!
Sarah Wellens, lic. klinische psychologie, psychodynamisch kindertherapeute, kinderpsychologe MIC, Mat, N* en NICU GZA, Wilrijk

In ons land wordt ongeveer 7% van de baby’s prematuur geboren. De laatste jaren is er in de Belgische ziekenhuizen steeds meer aandacht voor de impact van een vroeggeboorte op het prille ouderschap en de vroege ontwikkeling van deze baby’s. De klinische praktijk leert ons echter dat vele van deze gezinnen ook verscheidene jaren na het ontslag uit het ziekenhuis kampen met moeilijkheden. Het gaat dan zowel over het te vroeg geboren kind zelf, maar ook de ouders en oudere én jongere siblings.
Deze klinische bevindingen worden bovendien ook ondersteund door verschillende recente onderzoeksresultaten. Gevoelens van angst, verlies en schuld blijven bij alle gezinsleden, steeds in een andere vorm, rond spoken. Maar twaalf of vijftien jaar na de premature geboorte wordt de link met deze traumatische gebeurtenis niet meer altijd gelegd.
In deze bijdrage wordt verder ingegaan op hoe deze gevoelens precies aanwezig zijn bij de verschillende gezinsleden. Ook de gevolgen voor de onderlinge relaties tussen de ouders en de kinderen en de kinderen onderling worden toegelicht. Wanneer deze gevoelens beter herkend en doorgewerkt kunnen worden, zullen de lange termijngevolgen van premature geboorte op het hele gezinssysteem hopelijk wat minder doorwegen.

Het hele programma vind je hier:

https://www.vckjpp.be/nl/programma-woensdag-20-september-2017/

https://www.vckjpp.be/nl/programma-dag-2/

Website door Heftig